گلشيد و مامان

اين چند روز تعطيلات خيلي خوبي بود چون من تونستم بيشتر از هميشه با تو وقتم رو بگذرونم عزيزكم اينقدر اين چند روز شيطون شده بودي كه بعضي وقتها همه چيز از كنترل من خارج ميشد و اتفاقاي عجيبي مي افتاد بيشتر اين كارا از تعريف كردن گذشته بيشتر تصويرين تا تعريفي ببينندگان عزيز توجه شما را به ادامه مطلب جلب مي كنم... . . . . دوم فروردين ماه مصادف بود با هيجدماهگيت نازنينم خونه خاله منصوره يه جشن كوچولو گرفتيم   اينم ژست جديد عكس گرفتن نميدونم چرا اين همه عاشق ايني كه عماد رو اذيت كني يعني هر كاري عماد ميكنه تو هم دوست داري همون كار رو انجام بدي از قيافه آويزون عماد هم معلومه چه خبره     آخر...

فــــروغ چشمانم! نازنینِ  من؛ هـــــر روز با تو... چقدر خوشبختم، که این هر روزه را من، با تو بودم تماماً! هر صبح، چشمان تو! گرمای تن و صورت و بوی بی رقیبت. هر روزدستان تو؛ لطافت بازی با تو... عشق بودن کنار تو! هرظهر، باز چشمانت، لبانت؛ دوباره خواب و آغاز دل بازی... هر غروب، پاهایت! و شادی از شوق شنیدن قهقهه هایت، طنین صدایت. هر شب، تن تو! نفس در نفس هم، دم و بازدم هم. هر روز، لبانت، گونه هایت، چشمانت، موهایت... و بوسه هایی سراسر عشق که زیستن را هدیه می دهند. تویی که چشمانم را سوی دیدن می دهی. تویی که نفس بالنده ی منی! تویی که تمام زندگی منی. تمام دار و ندار من، تمام من...  نمی دانی چقدر می پرستم آن لحظه ه...

با يه خسته نباشيد تپل به خودم كه تونستم بيست روزه يه پايان نامه رو تكميل كنم و تحويل به دانشگاه بدم اما هنوز اين استاد روانيه نمره اش رو برام رد نكرده خاك بر سرش (بقيه فحش ها رو تو دلم ميدم آخه بدآموزي داره ) موضوع پايان نامم درمورد ايمني نرم افزار و امنيت استاندارد نرم افزار (tickit) بود اگه كسي خواست خبر بديد براتون بفرستم كه خدايي نكرده شما ها مثل من دربدر نشيد و حداقل يه منبعي باشه كه ازش استفاده كنيد. دوستون دارم   ...

چند شب پيش در طي يك عمليات انتحاري من و بابايي تصميم گرفتيم موهاي خوشملت رو كوتاه كنيم چون وقتي خوابيده بودي اين شكلي شده بودي قربونت برم كه وقتي ميخوابي لاي چشمات باز ميمونه جيگرم اولش تصميم داشتيم فقط جلوي موهات رو كوتاه كنيم اما بعد بابايي گفت با خودش ميبردت آرايشگاه وقتي از خواب بيدار شدي و بردت اين شكلي برگشتي     موندم اين آرايشگاهه مدل ديگه بلد نبوده مو كوتاه كنه چون الان موهاي تو و بابايي يه شكل شدن كلي به بابات غر زدم كه اين چه اين شكلي شده اما اون همش ميخنديد و ميگفت خوب شده كه دلم به حال اون همه گل سراي خوشگلي كه برات خريده بودم تا روزهاي عيد به موهات بزنم سوخت. نميدونم كوتاهي مو چه ربطي به درجه ...

سلام به همه دوست جونيا اول يه خسته نباشيد تپل به همتون كه داريد خونه تكوني ميكنيد خسته باشيد من كه نميكنم  در پي كشفيات بعمل آمده دچار ديسك گردن شدم و چندين روزه كه دنبال دكتر و دوا و فيزيوتراپي و از اين معضلاتم اميدوارم آدم توي زندگيش هيچ وقت گير آدم رواني نيوفته من تا بيست اسفند ماه وقت داشتم كه پروژه كارشناسي ام رو ثبت كنم و تحويل دانشگاه بدم اما حدوداً  بيست روزه كه همچنان دارم دنبال استاد ديوونه  ميدوم هر روز دارم ميرم دانشگاه با اين كه ميدونه وقت ندارم . هر روز با يه بهانه من و ميپيچونه . يعني هر روز صبح كه ساعت 6:30 از خونه ميام بيرون 7 يا 8 شب ميرم خونه بيچاره شوشو كه توي اين مدت يه ناهارم براش درست ن...

دو هفته پيش پسر عموي ماماني از تهران اومده بودن خونه ماماني از اونجايي كه من هميشه نقش تور ليدر رو بازي ميكنم و هركي از هر جايي مياد يزد من ميشم تور ليدر و ميبرمشون جاهاي ديدني رو بهشون نشون ميدم اينبار هم من و گلشيد باهم تور ليدر شديم كه توي اين گردش چند ساعته چي كشيدم خدا ميدونه اما جاي همه شما خالي خيلي خوش گذشت   بقيه عكسا ادامه مطلبه بدو بيا اينجا تو خونه لطفعلي خان بوديم كه به خانه لاريها معروفه گلشيد تمام سوراخ سمبه هاي اونجا رو زيرپا گذاشت   با ابن مجسمه ماجراهايي داشتيم مگه دل ميكند به خاطر اينكه تمام سنگ فرشاي اون خونه حالت آجري داشتن گلشيد خانوم تمام مدت براي راه رفتن دستاش رو به...

جییییییییییییییییییغغغغغغ جیغ و دست و هوراااااااااااااااااااا بالاخره آرامش داره به خونه ما بر میگرده بالاخر ه شو شو راضی شده امروز این هاپوی زشتمون رو بعد از سه سال ببردش وای باورم نمیشه میخوام برم از خوشحالی توی هر چی افقه محو شم  اگه همین الان میرفتم توی سایت دانشگاه و نگاه میکردم به نمره هام و میدیدم همشون رو بیست شدم اینقدر که از شنیدن این خبر خوشحال شدم تاثیر نداشت  خدا رو شکر دیگه شرمنده همسایه ها نمیشم به خاطر سر و صدای وحشتناکی که  همیشه راه مینداخت یعنی  فکر نکنم هیچ وقت دلم برای بودنش تنگ بشه  همچین آدم خبیثیم من         ...

يه چند روزي هوا بس ناجوانمردانه سرد شده بود و ما رو حسابي خونه نشين كرده بود بعد از چندين سال امسال هواي شهرمون حسابي برفي شده بود جالبيش اين بود كه بعد از يه مدت طولاني وقتي گلشيد برف رو ديد با تعجب به آسمون نگاه ميكرد كه دونه هاي برف روي صورتش مي ريختن با ذوق گفت "چيه" من كه ديگه از خوشحالي كيلو كيلو تو دلم قند آب ميكردن اينقدر قربون صدقش رفتم كه طفلي حرف زدن يادش رفت         اينم ماشين منه رخش قهرمان كه هر روز من و ميبره و مياره همشم خرابه     اينم هاپوي زشتمونه كه من و گلشيد توافقاً ازش بدمون مياد اما به خاطر بابايي كه دوستش داره تحملش ميكنيم  حسابي تو برفا خيس شده بود....

خاله جونیها یه مشورت ازتون میخوام نمیدونم این نگرانی من بی مورده یا نه از چند ماه پیش گلشیدجونی شروع به حرف زدن کرد اونم کلماتی رو به وضوح ادا میکرد مثل مامان.بابا.بده اما الان مدتیه که هیچی نمیگه حتی یه کلمه هم نمیگه  حتی برای خواستن چیزی که میخواد فقط جیغ میکشه خیلی نگرانشم که چرا حرف نمیزنه حتی کلمه هایی هم که قبلاً‌ بلد بود هم دیگه نمیگه الان گلشید یکسال و چهارماهشه باید یکسری از کلمات رو ادا کنه که بچه هایی کوچیکتر از اون براحتی میگن اما اون هیچی نمیگه . بیشتر مواقع جلوی تلویزیونه . با هر آهنگی یا هر صدایی چنان محو تماشای تلویزیون میشه که هرچی صداش میزنم یا تکونش میدم هیچ عکس العملی نشون نمیده   توی خونه خودمون بیش...